Kadar predstavlja pojam nastao od francuske reči le cadre (okvir), odnosno od latinske reči quadrum, što znači u bukvalnom prevodu – četvorougao. Pojam se koristi u raznim oblicima (kao filmski, vojni, stručni itd.), a zastupljen je i u raznim sferama i oblastima života.
U vojnoj terminologiji, u izrazu “vojni kadar” podrazumeva se skup oficira ili vojnika u vojnoj jedinici.
U ekonomiji se sve češće čuje izraz – “menadžerski kadar” koji predstavlja skup stručnih ljudi, menadžera za određene delatnosti u društvenim i državnim poslovima.
Kadar u fotografiji je određen širinom objektiva kojim se fotografiše. U umetnosti, tačnije u slikarstvu, kadar je definisan veličinom platna na kome se slika.
Filmski kadar
Filmski kadar je svakako najučestaliji termini i podrazumeva prostor koji kamera obuhvata tokom snimanja, odnosno jedinicu filmskog izlaganja, tj. deo filma u kome se bez ikakvih prekida prati radnja i zbivanje.
Prema kriterijumu stanja kamere, kadrovi mogu biti: statični, kada se kamera ne pomera i dinamični, kada se kamera pomera.
Prema kriterijumu pronicanja dubine, kadrovi se dele na: dubinske i plošne (kada se u punoj oštrini predočuje samo jedna ploha odnosno samo jedna udaljenost od kamere).
Prema kriterijumu na dužinu, kadrovi se dele na:
- najkraći kadar (trajanje ovog kadra je 1/24 sekunde)
- vrlo kratak kadar (toliko kratak da ne dopušta percepciju sadržaja nego se uočava gotova kao neko “strano telo” između dva druga kadra)
- kratki kadar (omogućava percepciju svojih sadržaja, ali ne omogućuje prepostavljeno delovanje svojih sadržaja)
- dugi kadar (omogućuje percepciju svih svojih sadržaja)
- vrlo dugi kadar (predstavlja produženje dugog kadra)
- ni kratak ni dug kadar (ima dovoljnu dužinu da omogućuje celokupnu percepciju i ukoliko se prekine ranije postaće kratak kadar, a ako se prekine kasnije biće dug kadar),
Kadrovi još mogu biti objektivni kadrovi (rade isključivo kada se želi stvoriti kvalitet i osećaj objektivnosti), subjektivni kadrovi (predhode im kadrovi određene osobe koja koncentrisana gleda u nekom smeru, pa se sledeći kadar doživljava kao deo spoljneg sveta) i autorov kadar (predstavlja kadar režisera u kojem gledalac postaje svestan da se upotrebljava neka posebna tehnika).
